Film „Ptaki” kojarzy się każdemu z horrorem. Ta niesamowita opowieść o ptakach atakujących i prześladujących ludzi miała ogromne znaczenie dla historii kina. W tej opowieści Alfred Hitchcock ukazał nowe zagrożenie dla człowieka, naturę, niepozorne dotąd zwierzęta, z którymi obcujemy na codzień. Twórca kina grozy, Hitchcock potrafił w niesamowity sposób wpływać na widza, wywołać emocje przerażenia, zaskoczenia i bólu, wstrętu do obrazu i sytuacji, w jakich znajdowali się bohaterowie. „Ptaki” stały się horrorem apokaliptycznym, reżyser pokazuje, że nie jesteśmy gotowi na atak z zaskoczenia i nie jesteśmy gotowi do walki. Ten obraz rzeczywistości przerażał społeczeństwo i stwarzał dreszcz emocji, twórca osiągnął zamierzony cel, wzbudził strach, napięcie i szok.
Nagość w dreszczowcu
Pomimo niepewności, z którą spotkał się u producentów, Hitchcock uparł się na pewne sceny w swoim nowym filmie „Psychoza” i dochodząc swego, pierwszy raz na ekranie ukazał scenę morderstwa nagiej kobiety biorącej prysznic. Pomimo kontrowersji wokół tej sceny, dzięki świetnej kampanii reklamowej, f
ilm odniósł ogromny sukces wśród widowni i stał się w końcu filmem kultowym.
„Psychoza” to dreszczowiec psychologiczny odkrywający u widza jego własne lęki. Wybitność filmu polega nie tyle na fabule, która może wydawać się prosta, a nawet schematyczna, co na wachlarzu emocji, jakie wzbudza. Hitchcock świetnie radził sobie z odkrywaniem w odbiorcy ziaren wątpliwości co do własnych marzeń, frustracji i wewnętrznych konfliktów. W tym filmie ogromną rolę odgrywa też ścieżka dźwiękowa Bernarda Hermanna. Dźwięki zmieniające się z głośnych wysokich do krótkich, budują napięcie. Cała groza sceny morderstwa i śmierci pokazana jest jedynie w odbiciu w oczach ofiary. Oko staje się świadkiem i zarazem sędzią.
Metoda suspens
Groza w twórczości Alfreda Hitchcocka to paleta emocji jakimi posługuje się reżyser. Zastosowanie znanej u reżysera stylistyki suspensu, czyli odraczanie rozwiązania zagadki, dodatkowo wzbogaca widza o niepewność, oczekiwanie i niepokój, a nawet sprzeczne emocje.
Sam reżyser twierdził, że w swojej twórczości bardzo inspirował się literaturą Edgara Allana Poe, którego uważał za mistrza gatunku literatury gotyckiej i horroru.